Dende o día 25 de novembro e ata finais de ano a sede da Representación en España da Comisión Europea do Paseo de la Castellana n.º 46 lucirá distinta. O motivo? a fachada quedará recuberta coas caras de 19 cidadáns (un por cada Comunidade Autónoma e Ceuta e Melilla) que decidiron "dar a cara por Europa".
Esta iniciativa, promovida pola Comisión e o Parlamento Europeo, desenvólvese no marco do Ano Europeo dos Cidadáns (#AE2013) e pretende achegar Europa aos españois mostrándolles que dereitos teñen, como os exercen e como participan na construción europea persoas iguais ca eles.
Purita, Iago, Sonia, Daniel, Venancio, Mina... Son cidadáns que aproveitaron as vantaxes de ser cidadán Europeo. Con esta iniciativa e a través das súas vivencias, queremos precisamente animar a que cada vez máis persoas teñan experiencias europeas.
De acordo co Eurobarómetro de Primavera de 2013, aínda que o 68% da poboación manifesta ter un sentimento europeo, menos da metade afirma coñecer cales son os dereitos que implica formar parte da UE. Non é o caso de Purita, perruqueira xubilada que vive nas Palmas de Gran Canaria e se converteu na alumna de maior idade que ten recibiu o Diploma de Estudos Europeos. Tampouco o de Alejandro, profesor de Ensino Secundario de Melilla, que cursou o seu último ano de Carreira en Irlanda, grazas ao programa Sócrates-Erasmus, e que inculca aos seus alumnos o espírito europeo a través do programa Euroscola; nin o de Cristina, que realiza un intenso labor para promover o desenvolvemento na bisbarra do Maestrazgo (Teruel), que implica, entre outras cousas, xestionar fondos europeos para o desenvolvemento rural.
Así como Iago Eireos (Lugo) que participou no proxecto LUGOQUÁLITAS 2 do Programa de Aprendizaxe Permanente Leonardo dá Vinci, implementado polo Concello de Lugo, o que lle permitiu realizar prácticas laborais na cidade de Florencia en 2012.
Precisamente, o desprazamento de Lugo a Florencia serviulle de motivo para poñer en marcha un proxecto persoal denominado "On the road", no que, referenciando a novela de Kerouac, buscou a memoria individual e colectiva da paisaxe: a arquitectura, os vehículos, os individuos, etc. Fixo o percorrido nunha furgoneta industrial (A Pinhole Van) adaptada para funcionar como cámara estenopeica de grandes dimensións.
Así conseguiu fotografías moi especiais do traxecto, reflectindo unha imaxe moi singular de Europa.